Ik gebruik oa de term ‘lichaamsgericht’ om mijn therapie mee te duiden, maar wat bedoel ik daarmee? En waarom kies ik daarvoor? Maar voordat ik daar zelf iets over zeg wil ik graag een cliente aan het woord laten. Zodat ook als je dit niet helemaal uitleest, je haar verhaal wel gelezen hebt 😉Â
Ervaring Marja
‘Lichaamsgerichte therapie van Marijke is voor mij helpend geweest tijdens mijn burn-out. Marijke weet een veilige sfeer neer te zetten waarbij ik mij comfortabel voelde om mij open te stellen. Het verlichten van mijn fysieke (stres) klachten voelde vaak als eenopluchting en was een grote steun om de dag of de week door te komen. Marijke is vakkundig en wist met haar kennis mij handvaten te geven om op zoek te gaan naar de oorsprong van de onderliggende oorzaken van mijn burn-out. Lichaamsgerichte therapie voelde voor mij als een waardevolle reis naar mijn binnenkant waarbij ik meer over mijzelf heb mogen leren en ontdekken, waar ik zonder de hulp van Marijke niet tot inzicht was gekomen.’
1. Met lichaamsgericht bedoel ik heel simpel dat wij mensen lichamen hebben. Natuurlijk, maar vaak hebben we vooral aandacht voor wat we denken en vinden en vergeten we naar ons lichaam te luisteren. ‘Ik denk dat ik boos ben’ of ‘ik vind dat ik niet bang hoor te zijn’, ipv via mijn lichaam ervaar ik dat ik boos of bang ben. Onze zintuigen geven signalen door aan onze hersenen en zo leren wij woorden te geven aan onze gevoelens en ervaringen. Maar in onze cultuur heeft het ‘denken over’ zo’n grote rol ingenomen dat het voorkomt dat we iets denken wat totaal niet overeenkomt met wat ons lichaam ervaart. Ik denk dat ik ‘goed genoeg’ ben, maar mijn ervaring zegt continu iets totaal anders tegen mij. En dan nog harder gaan werken om ‘positief te denken’ en vervolgens ons nog rottiger voelen als we daarin falen.
2. Daarom vind ik ‘lichaamsgericht’ een mooie en eerlijke ingang om te kijken naar hoe het nu werkelijk met je gaat. Als je daar zonder al te veel oordeel naar kunt kijken en luisteren kan dat een prachtige start zijn om jezelf serieus te nemen. Naast dat ons lichaam via spierspanningen en blokkades laat zien waar het niet zo lekker gaat met ons, toont het ook de weg naar herstel. Simpelweg, omdat zolang ik adem en beweeg mijn lichaam tegen alle verdrukking in wil leven en niet wil vastzitten. Dat is een soort oerstroom die dieper gaat dan hoe ik mij voel. Er is leven, ook als ik vast zit.Â